1 de 1

© Federación Autismo Galicia | 03/05/2024 | No día da Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade, Autismo Galicia se suma ao CERMI que pon o foco no benestar e a inclusión da infancia e adolescencia con discapacidade.

No día da Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade, Autismo Galicia se suma ao CERMI que pon o foco no benestar e a inclusión da infancia e adolescencia con discapacidade.

No seu manifesto, o Movemento CERMI reclama a inclusión da infancia con discapacidade desde os primeiros estadios de vida ou desde o mesmo momento de aparición da discapacidade.

 É o momento da infancia con discapacidade: inclusión, dereitos e benestar desde o principio, segundo o CERMI

Tras a recente reforma do artigo 49 da Constitución Española, que establece o mandato de atender especificamente as necesidades da infancia con discapacidade, o sector asociativo organizado da discapacidade centrou a súa mirada neste segmento da poboación con discapacidade -nenas, nenos e adolescentes- para que figure nas primeiras posicións na axenda pública política e social, desde unha óptica esixente de dereitos humanos.
 

Construíndo a axenda política da infancia con discapacidade ata o ano 2030

• O dereito á saúde e a garantía dunha atención e prestacións sociosanitarias de calidade, nas que se inclúe a detección, plans de tratamento individualizados, o diagnóstico precoz e a prestación ortoprotésica, resultan cruciais para a infancia con discapacidade, que ha de gozar destes dereitos de maneira inmediata; cuns servizos integrados, sen restricións, barreiras nin dilacións.
• A atención temperá e o desenvolvemento infantil deben estar orientados sempre ao logro da máxima autonomía persoal,coa participación e decisión das familias, asegurando que as súas voces sexan escoitadas e as súas necesidades atendidas, dispoñendo de apoios efectivos, incluída a asistencia apropiada ás nais e pais con discapacidade para o desempeño das súas responsabilidades como tales, accesiblesy reguladoscomo dereitos subxectivos esixibles, vinculantes, universais e gratuítos para toda a infancia con discapacidade, con trastornos ou alteracións no desenvolvemento causantes de discapacidade ou con posibilidade de presentalos,a fin de previr a súa ocultación, abandono, neglixencia e segregación.
• A educación, ben social de primeira magnitude, é a base dunha comunidade aberta e decente.O Movemento CERMI reitera o seu compromiso firme e indeclinable coa educación inclusiva de calidade, xa que non é só unha cuestión de acceso, senón tamén de participación e logro; e con apoios efectivos e personalizados para este alumnado, a inclusión é o horizonte ao que hai que transitar con total determinación e colaboración da comunidade educativa, co liderado das Administracións educativas e mediante o diálogo civil co sector social da discapacidade.
• É necesario dispensar apoio ás familias como promotorasdel dereito á vida independente, a inclusión na comunidade e a vida familiar da infancia con discapacidade. Para iso, é preciso prever e dotar de recursos as políticas públicas de apoio ás familias con membros con discapacidade no seu seo.
• As nenas, nenos e adolescentescon discapacidade han de ter garantidas relacións e contornas seguros e accesibles que fomenten a autonomía, nos que quede preservada sempre a súa integridade e benestar, protexidos contra calquera forma de violencia, malos tratos e abuso, especialmente do acoso asociado a motivos de discapacidade,resgardados tambiéncontra a privación dos recursos necesarios para o seu desenvolvemento cognitivo, comunicacional, motor e socioafectivo.
• A saúde e os dereitos sexuais e reprodutivos da infancia con discapacidade deben ser debidamente respectados, e denunciados os casos de prácticas nocivas, como a esterilización. Ademais, particularmente as nenas e as adolescentes con discapacidade deben ter acceso a información e a recibir educación sobre a saúde e os dereitos sexuais e reprodutivos, apropiados para a súa idade e discapacidade.
• As nenas, nenos e adolescentescon discapacidade teñen dereito a unha imaxe social positiva e respectuosa, apartada de rumbos e estereotipos, como parte dunha diversidade humana valiosa en si mesma, que xere na comunidade espirais de consideración e aprecio.
• O xogo e o lecer son actividadesde primeira importancia para a infancia, incluídos por suposto as nenas, nenos e adolescentesdiscapacidad, que han de poder gozar de contornas recreativas e deportivas sen barreiras nin exclusións, contando cos apoios necesarios para interactuar e participar nas súas comunidades, favorecendo o libre desenvolvemento e a formación da súa personalidade.

Os nenas, nenos e adolescentes,nos que ademais da discapacidade concorre outra condición ou factor de exclusión(racial, étnico, migrante, protección internacional, familia monoparental, situación socioeconómica,comunicacional, ruralidad, insularidade ou enclaves territorialessingulares) ven incrementados exponencialmente o risco ou a ameaza para os seus dereitos,polo que estas situacións de discriminación intensificada deben ser abordadas interseccionalmente, a fin de ofrecer protección reforzada.
 

• A loita contra a pobreza infantil en familias con nenos,nenas e adolescentes con discapacidade require un enfoque integral que aborde tanto as necesidades inmediatas como as estruturais,debendo asegurar o acceso a recursos básicos e proporcionar apoio económico específico.
• As estatísticas oficiais han de reflectir a variable de discapacidade, alí onde esta sexa un elemento relevante, diferenciada por sexo e franxa de idade,con particular atención á infancia e adolescencia, ofrecendo unha imaxe fiel e actualizada da súa realidade social, co fin de proporcionar información rigorosa que permita adoptar as mellores decisións lexislativas e de políticas públicas.
• As nenas, nenos e adolescentescon discapacidade deben ser escoitados e tidos en conta e han de estar en condicións de participar plenamente, cos apoios que poidan precisar, en todos os espazos relevantes para o seu desenvolvemento persoal, incluídas as organizacións de persoas con discapacidade e as súas familias.

Hai que romper as dinámicas de exclusión e as múltiples desvantaxes que xeran que as nenas, nenos e adolescentescon discapacidade resíntanse no seu proceso de inclusión. Na orixe deste grave problema están os obstáculos que a mesma sociedade crea, moitas veces como resultado do capacitismo, e por tanto o cambio só será posible na medida en que todas as instancias implicadas asuman a súa papely celebren a diversidade enriquecedora da que son portadores as nenas e nenos con discapacidade.
 

• A infancia con discapacidade ha de ocupar unha posición de máxima relevancia nas políticas públicas dun país que se considere avanzado socialmente e na axenda política de cambio dos movementos sociais tanto da discapacidade como da infancia, sectores que han de cooperar estreitamente desenvolvendo estratexias compartidas de mutuo reforzo.